“E Ramushi thojke, jo, s’asht krye!Djali i Ulqinit, mbramë na e këputi ymydin!”

Çun Lajçi

Postimi i plotë:

Ku po mbetët Çakorri bre?

Folni more? Si mbet puna e Çakorrit? A i ka dikush tapiat e babës, që ta blejmë?

Se ky djali i Ulqinit, mbramë në Klan Kosovë, na e këputi ymydin krejt!

Ka marrë fund ajo punë tha!

Asht votua n’Kuvend e nuk këthehet ma!

E Ramushi thojke, jo, s’asht krye, veç Albini s’po don me folë me Malin e Zi!

E Bim rrakateli, thojke tash kemi me folë, tash!?

E me kend me folë? Me kërrsha?

Bile, Ramushit, pushkën ia pat forcua nji natë edhe Pal Lekaj. Ai nguli kambë edhe ma zi: Jo, s’asht ratifikua n’Kuvend thoshte!

E tash ky ulqinaku që po thotë jam Kryeministër, e Kryeministër asht, po thotë Çakorrin ma keni falë e tash banju gati me hi n’Ballkanin e Ramës, se edhe unë dua me hi me gjithë Cetinën!

Hajt tash, m’thueni kujt me i besua. Shqiptar Rama, shqiptar Albini, shqiptar Abazoviqi, e nji për be s’e gjenë për me i besua!”

///

Kuptimi i fjalës shpresë
shprés/ë,-a emër i gjinisë femërore; numri shumës; -a(t) besimi dhe ndjenja se do të na plotësohet një dëshirë, një qëllim etj.; gjendja e pritjes për diçka të dëshiruar; njeri a send prej të cilit presim shumë a gjithçka; të shpresuarit: kam (mbaj) shpresën shpresoj; e humbi shpresën; rron me shpresë; jep shpresë premton se do të bëhet dikushi; shpresa vdes e fundit (fj. u.).

SHPRESË f.

1. Besimi që kemi se do të na plotësohet një dëshirë, një qëllim a një synim; qëndrimi në pritje me një besim të tillë; ndjenja që kemi kur e shohim si të mundshme përmbushjen e një dëshire a arritjen e një qëllimi. Shpresa të mëdha (të pakta, të kota). Shpresa e fundit. Shpresat e popullit. Me shpresë se … duke shpresuar se … Pa shpresë shpëtimi. Një rreze (një shkëndijë, një fije) shprese. Gjendje pa shpresë. Shpreh (shfaq) shpresën se. . . Na mbushi me shpresë. U ngjalli (u dha) shpresa të reja. Kam (nuk kam) shpresë. E humbi (e hoqi) shpresën nuk shpreson më. Mbaj shpresë shpresoj. Var (mbështet) shpresën (shpresat) te dikush a te diçka shpresoj vetëm te dikush a te diçka për të arritur atë që dëshiroj. E preu shpresën nuk ka më shpresë, nuk shpreson më. Ia preu shpresat nuk e la më të shpresojë te dikush a për diçka. Më mban shpresa se … shpresoj. Rronte (mbahej, mbante veten) me shpresë (me shpresa) shpresonte më kot për një kohë të gjatë. Ia shoi (ia varrosi, ia ftohu) shpresat. E mbajti me shpresa. Nuk iu përgjigj shpresave tona nuk bëri atë që pritnim.
2. Njeriu a sendi tek i cili shpresojmë; njeri a grup njerëzish me veti, aftësi e mundësi të veçanta, prej të cilit pritet shumë a gjithçka në të ardhmen; besimi që kemi te dikush dhe dëshira e madhe që ky ta përligjë atë. Shpresa e prindërve (e familjes). Rinia është shpresa e atdheut. Socializmi është shpresa dhe e ardhmja e gjithë popujve.
Jep shpresë premton se do të ecë përpara, se do të bëhet një njeri me vlerë në këtë ose në atë fushë. E gënjen shpresa shpreson më kot se…